-
1 odpierać
impf ⇒ odeprzeć* * *(atak, natarcie) to fight off, to ward off; ( nieprzyjaciela) to fight back, to repulse; ( ciosy) to fight off; ( argumenty) to refute, to rebut* * *ipf.1. (atak, natarcie) fight off, ward off; ( nieprzyjaciela) fight back, repulse; ( ciosy) fight off; (argumenty, zarzuty) refute, rebut.2. tylko pf. lit. (= odpowiedzieć) answer, say.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odpierać
-
2 odpierać odpier·ać
-am, -asz; pf odeprzećvt1) [atak] to fight off2) (= walczyć z nieprzyjacielem) to repel, to repulse3) [ciosy] to fight off4) [argumenty w dyskusji] to refute -
3 od|eprzeć
pf — od|pierać impf Ⅰ vt 1. (zmusić do odwrotu) to drive [sb/sth] back, to drive back [wroga]; to repel [atak]; to repulse [nieprzyjaciela, szturm]- udało im się odeprzeć natarcie they were able to repulse the attack2. (kontrować) to parry [cios, uderzenie, atak]; to refute [argumenty, oskarżenie, zarzuty] Ⅱ odeprzeć książk. (odpowiedzieć) to reply- „nie zgadzam się” – odparł spokojnie ‘I don’t agree,’ he replied calmly■ odpierać ciosy a. razy to hold fastThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > od|eprzeć
См. также в других словарях:
odpierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odpieraćam, odpieraća, odpieraćają, odpieraćany {{/stl 8}}– odeprzeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vb, odpieraćprę, odpieraćprze, odpieraćprzyj, odparł, odparli, odparty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odeprzeć — dk XI, odeprzećprę, odeprzećprzesz, odeprzećprzyj, odparł, odparty odpierać ndk I, odeprzećam, odeprzećasz, odeprzećają, odeprzećaj, odeprzećał, odeprzećany 1. «siłą zmusić do odwrotu, do cofnięcia się, do odstąpienia od czegoś; odepchnąć,… … Słownik języka polskiego
parować — I ndk IV, parowaćruję, parowaćrujesz, parowaćruj, parowaćował, parowaćowany 1. «o cieczach: zamieniać się w parę, przechodzić ze stanu ciekłego lub stałego w stan lotny, gazowy, ulatniać się w postaci pary» Woda, benzyna paruje. 2. «o powierzchni … Słownik języka polskiego
raz — m IV, D. u, Ms. razzie 1. lm D. ów dziś zwykle w lm «uderzenia, ciosy; cięcia, ukłucia, sztychy» Bolesne, dotkliwe, mocne, okrutne razy. Razy rózgi, bata, topora, miecza. Odpierać razy. Zadawać razy. Okładać kogoś razami. Zasłaniać, chronić kogoś … Słownik języka polskiego
